Olympische communicatie
De Olympische Spelen zijn weer in bezig. Of ik het wil of niet, ik word getrokken om zoveel mogelijk te zien. ‘Wij’ zijn tegenwoordig goed in een hoop sporten. Soms zijn we outsiders. Bij het handballen, turnen en volleyballen komen we niet echt voor de medailles, maar een stunt kan zo maar gebeuren…
De dames volleyballers hebben zich na een indrukwekkend voortraject geplaatst. Al enkele jaren zijn de dames, onder leiding van de Italiaanse coach Guidetti bezig met hun ontwikkeling tot een volwaardige wereldtopper.
In sommige wedstrijden, zoals tegen de Verenigde Staten was het zaak om aan te klampen. De VS zijn normaal een maatje te groot voor de dames, maar gisteren was dat niet te merken. De ballen vlogen de Amerikaanse dames aan alle kanten om de oren. Het was een genot om de dames te zien werken met elkaar. Ongelooflijke reddingen werden afgewisseld met strakke blokken en snoeiharde aanvallen of slimme tikjes over het net.
De beach volleyballers zijn meer favoriet. Hierin is Nederland al enige tijd een wereldtopper. Dit is voor een deel hetzelfde spel, maar in plaats van met zes, staat men maar met twee in het veld. Dit lijkt het een stuk lastiger te maken, maar tegelijk ook minder ingewikkeld, je bent immers maar met z’n tweeën.
Met zes speelsters zijn de variatiemogelijkheden in het veld enorm. Je moet echter goed op elkaar zijn ingespeeld en precies weten wat de ander doet. Als je er op let hoor je ook tijdens het spel, dat er voortdurend onderling gecoacht wordt. Men laat de ander met afgesproken tekens van de vingers weten welke spelvariant wordt gekozen. Wanneer een speelster een door de tegenstander overgespeelde bal wil passen roept ze hard ‘los’ om aan te geven dat zij hem neemt. Niets is lulliger dan een bal die binnen de lijnen op de grond valt, terwijl zes speelsters eromheen staan te kijken…
Bij het beachvolleybal gaat het er rustiger aan toe, meestal is er een speler achter en een ander voor. Het is logisch wie welke bal speelt.
In organisaties werkt het eigenlijk net zo: hoe groter de organisatie, des te belangrijker de communicatie. Ben je in de opstart nog met een klein team, spreekt het voor zich wie welke taak op zich neemt, en eigenlijk houdt iedereen zich met alles bezig. Wanneer je groeit krijg je specialisten op diverse taken en wordt organisatie en communicatie steeds belangrijker. Er moeten afspraken worden gemaakt ten aanzien van de verdeling van taken. Veel gehoord is de kritiek dat mensen hun verantwoordelijkheden niet oppakken in zo’n organisatie. Als er echter onduidelijkheid is over wat er van ze wordt verwacht is dit echter een logisch gevolg.
Ik betoog niet dat alles moet worden vastgelegd, dit gaat ten koste van creativiteit en flexibiliteit. Het meest praktisch is een pakket van rol/functie beschrijvingen te maken, op basis waarvan met alle medewerkers wordt gesproken. In deze gesprekken kan duidelijk worden gemaakt wat er wordt verwacht van de medewerker. Dit opent de communicatie over de uitvoer van de werkzaamheden. In gezamenlijk en individueel overleg wordt verder afgestemd. Zo worden duidelijke lijnen uitgerold die het ook in hectische tijden mogelijk maken afstemming te zoeken.
Vandaag spelen de dames in de zaal om een plaats in de halve finale. Hopelijk houden zij zicht op een stunt, en houden zij hun samenwerking optimaal en kunnen ze genieten van een prachtig resultaat !
