De werkvloer is geen democratie.
In blogs en posts op LinkedIn lees ik over managers die trots vertellen dat hun organisatie geen piramide is, maar een trechter. Als lezend krijg ik hierbij hetzelfde gevoel als bij de eerste keer dat ik dit (als stagiair) hoorde: yeah, right…
Enige jaren geleden werkte ik voor een Engelse organisatie. Als clubmanagers rapporteerden wij aan een Engelse regiomanager. Door hem kreeg ik door wat een bijzondere werkcultuur wij in Nederland hebben.
Het begon er mee, dat wij als Nederlandse managers willen meepraten over de uitvoering van de geplande reorganisatie. Wij waren toch immers degenen die dit op de clubs moesten realiseren ? Voor de Engelse leidinggevenden was dit ongehoord. Zij waren van plan te vertellen wat wij gingen doen. Dat was namelijk door hen zo besloten en zij waren de baas !
Na enige tijd ontdooide de relatie iets. Toen zij doorhadden dat het de bedoeling was constructief mee te denken en niet in weerstand te zitten, stonden zij er meer voor open.
Wel bleven zij zich verbazen over het ziekteverzuim beleid in Nederland, de onmogelijkheid om van niet functionerende medewerkers af te komen en over het fenomeen ondernemingsraad.
Met verwondering (en af en toe verlangen) keken wij naar de Engelse collega’s, die geen vragen stelden over de wijsheid van de beslissingen van hun leidinggevende, maar ook in hun club de baas waren. Afgestudeerden van Cambridge werkten daar zonder gedoe als salesconsultant voor minimumloon, een job waarvoor in Nederland de HBO-ers hun neus optrokken.
De spiegel die ik hier voorgehouden heb gekregen, is mij altijd bijgebleven. Wij zijn in Nederland verwend ! Een medewerker vindt dat hij geen baas heeft, maar moet gefaciliteerd worden. Hij wil meebeslissen over hoe de eigenaar van de onderneming waar hij werkt zijn (eigen) geld besteedt en bedrijf runt. Wanneer er niet voldoende wordt geluisterd naar de medewerker raakt hij zo gefrustreerd dat hij er ziek van wordt.
Pleit ik voor een systeem als in de Angelsaksische landen waarbij een medewerker zijn mond moet houden en voor een minimum salaris lange dagen moet maken ? Nee, natuurlijk niet !
Een ondernemer en manager die niet naar zijn personeel luistert is dom. De mensen op de vloer weten het best wat de impact is van beslissingen en kunnen helpen voorkomen dat er ongewenste situaties ontstaan. Bovendien is autonomie van wezenlijk belang bij het gemotiveerd houden van personeel, en dus moeten zij enige zeggenschap hebben bij het invullen van taken.
Er is echter een gulden middenweg. Waardeer je personeel door echt naar ze te luisteren en advies te vragen. Behandel weerstand als een kans om beter met iemand in contact te komen. Gefrustreerde medewerkers hebben iets bij te dragen en zijn niet lastig als je ze met respect behandelt. Laat echter ook weten waar de grenzen liggen, de werkvloer is nou eenmaal geen democratie !
Wilt u advies hoe met moeilijke medewerkers om te gaan ? Wilt u de gulden middenweg vinden ? Bel mij voor een gratis adviesgesprek op 06 48077670 of mail via info@correnteadvies.nl.
